Przestań wymyślać sobie problemy. Dla siebie.

Ludzie mają skłonność do wymyślania sobie problemów. Nie powiecie, że jest inaczej.

Każdy z nas ma jakieś trudności z którymi się boryka. Rzadko występują takie momenty, kiedy zupełnie nic nas nie męczy, wszystko układa się pomyślnie i każdy trybik działa właściwie na swoim miejscu. Prawie zawsze znajdzie się coś, co mogłoby być lepiej. Taki już jest ten świat.

Mimo to i tak ciągle sobie sami coś dokładamy. Tylko po co?

źródło

Dziewczyna w sumie lubi siebie. Jest całkiem niebrzydka. Może i można by było parę rzeczy zmienić, czy poprawić. Może tu i ówdzie mogłoby być mniej, a gdzie indziej odrobinę więcej, ale właściwie jakie to ma znaczenie? Akceptuje siebie taką, jaka jest.

Jak każdego dnia, spotyka grupę swoich koleżanek. No i zaczyna się.
Ta narzeka na za grube uda. Inna na brak cycków. Trzecia na to, że zaś cycki ma za duże, a to bardzo przeszkadza. Tej się nie podobają jej zęby, ta ma dziwne włosy (chociaż nie jest w stanie zdefiniować w czym są dziwne). Każda narzeka, jaka to jest brzydka i biedna z tego powodu. Co robi nasza bohaterka?

Ano dostosowuje się do reszty i też wyszukuje sobie jakiś kompleks. Przecież to tylko na potrzeby rozmowy, przecież ona się całkowicie akceptuje. Tylko, ze jeden, drugi taki przypadek i nagle cała
samoakceptacja się sypie. Bo mózg zaczął sobie kodować, że przecież coś z nią jest nie tak.

źródło

Ona. I on. Krótkie rozmowy, długie spojrzenia. Potem coraz dłuższe rozmowy, coraz głębsze spojrzenia. Nieśmiałe uśmiechy, delikatne zaczepki. Chemia unosi się w powietrzu.
Kolejny dobry dzień. Udało im się trochę więcej pogadać. Ona powoli zaczyna czuć się trochę pewniejsza tego, że rzeczywiście mu się podoba. Ma dobry dzień, dużo się uśmiecha.

A potem nagle zaczyna układać w głowie czarne obrazy.
A może on chce ją tylko zaciągnąć do łóżka? Może to zwykły podrywacz i traktuje w ten sposób jakieś 10 innych lasek? A może założył się z jakimś kumplem, że uda mu się ją poderwać? Wariacji tak wiele, a humor gaśnie. Gaśnie. Gaśnie, gaśnie, gaśnie... Aż w końcu po ekscytacji i radości nie zostaje ani śladu. Za to chce jej się płakać, słuchać smutnych piosenek i narzekać, że faceci są beznadziejni. A dlaczego? Bo tak sobie uroiła.

źródło

Wpadasz do szkoły. Masz dobry humor, zjadłeś dobre śniadanie i wypiłeś ulubioną kawę. W tramwaju udało Ci się załapać na miejsce siedzące. Nawet nie śmierdziało jakoś bardzo. Naprawdę zapowiada się dobry dzień.
Wpadasz do szkoły. Spotykasz kogoś znajomego. Pytasz : jak tam?
Odpowiada: a nijak. Nie chce mi się. Co odpowiadasz? Najlepiej, że też Ci się nie chce. I rzeczywiście się odechciewa. A zapowiadało się tak dobrze.

W naszych myślach tkwi potężna siła. Umiejętność kierowania swoim nastawieniem w taki sposób, byśmy podchodzili do spraw w pozytywny sposób, jest umiejętnością, której z pewnością warto się nauczyć. Dla siebie.

Oduczyć się wymyślania sobie problemów też warto. Dla siebie.

Na tym świecie potrafi być wystarczająco paskudnie. Po co sobie samemu stwarzać problemy?

Wpis powstał w ramach wyzwania:styczeń w słowach Różowej Klary.

Chcesz być na bieżąco? Zajrzy na Facebook i Instagram.