Jak zaczynałam – prolog i zapowiedź

Jest wieczór. Prawdopodobnie jakaś chłodna pora roku, skoro mama po kąpieli kazała mi ubrać szlafrok. Niebieski. Całe życie chodzę w niebieskich szlafrokach.

Rodzice siedzą w kuchni z zielonymi ścianami. Świeci się tylko jakaś mała lampka. Piją herbatę z cytryną. A fe, herbata z cytryną. Z radia płyną sobie wiadomości. Spiker coś tam gada i jak zwykle mnie tym denerwuje. No bo wiadomo, jak gada to nie ma muzyki. A ja bardzo lubię muzykę.

Wychodzę z łazienki z grzebieniem w ręce. Z włosów trochę mi jeszcze kapie. Nadal nie potrafię zrobić sobie takiego fajnego turbana na głowie jak mama.
W końcu koleś w radiu przestaje gadać. Idę do swojego pokoju, ale zatrzymuję się w progu. Z głośników lecą pierwsze dźwięki. Od razu je rozpoznaję. Jak zwykle. Tak już mam z piosenkami. Dźwięki są hm.. hiszpańskie? W sumie to nieistotne. Tak! Znam tą piosenkę. Żeński głos wyśpiewuje pierwsze słowa. Niewiele rozumiem, chociaż wydaje mi się, że świetnie znam tekst.
Ściągam z siebie niebieski szlafrok i przewiązuję go sobie w pasie. Udaję, że mam taką piękną spódnicę jak Ona. Pasek od szlafroka robi za wstążkę (nie wiem gdzie ja się naoglądałam gimnastyczek ze wstążkami). I ruszam w dzikie pląsy. Ain't It Funny!

Tak było, przyznaję się. Może ściany niekoniecznie były zielone, a herbata z cytryną. Szlafrok niebieski na 100%. Taniec jest elementem mojego życia od... nawet nie wiem od kiedy. I właśnie dlatego stanie się też cząstką mojej pisaniny.

Jeśli ktoś czytał zakładkę „o mnie i o blogu” (bez kitu, wiem, że nie czytaliście) to wie, że w planie są teksty o tańcu. 'Zaklasyfikowałam' bydashka, jako blog o lifestyle'u z pasją. A skoro w moim sercu na pierwszym miejscu jest pisanie i taniec (no dobra, zaraz po Radcliffie*)

to czemu, by tego nie połączyć?

źródło

Ostatnio na Facebooku natknęłam się na ten filmik i totalnie nim zauroczona rozesłałam do połowy znajomych, uznając że zauroczy ich tak jak mnie. Spoko chłopaki, rozumiem, że nie na każdym to musi robić wrażenie. Filmik przy okazji stał się inspiracją do napisania tego tekstu ;)

PS Historia zatacza koło. Jako dziecko tańczyłam do J. Lo, ostatnio na twerkach też tańczyłyśmy do J.Lo. Przypadek?

*W odpowiedzi na wiele pytań – Daniel, bo Daniel. Bo jest fajny, a jak byłam 7-latką, to chłopak czarodziej wydawał mi się najcudowniejszy na świecie. Serce nie sługa.